Laatse dag in Kenia
Met een beetje vertraging komen de laatste twee updates (woensdag 31 augustus & donderdag 1 september) nu op de site. Dit had verschillende redenen, zo vertrokken we woensdagavond al richting Nederland en zaten we heel de donderdag nog steeds in deze reismodus. Ik had nog even afgewacht tot een fotograaf zijn foto’s aanleverde van de opening van het zwembad. Ik kan al verklappen dat dit hele mooie foto’s zijn geworden. Ook heb ik simpelweg onderschat hoe snel je weer in het Nederlandse “normale” ritme komt. Ik heb even de tijd gehad om de reis allemaal te verwerken en ik merk nog steeds dat het veel met me doet. Het gevoel van trots en dankbaarheid overheerst. Trots wat we allemaal hebben gedaan, niet alleen in Kenia zelf, maar ook de hele periode ervoor. En dankbaar dat ik deze ervaring heb mogen delen met 15 geweldige deelnemers en de mensen in Kenia. Ook voel ik een bepaalde leegte nu wij zo’n mooi land als Kenia weer achterlaten. We hebben de vruchten mogen plukken van de anderhalf jaar die we in het project hebben gestoken en dat stopt nu een beetje abrupt. Afscheid nemen blijft een van de moeilijkste dingen die er zijn, vooral wanneer het heel veel vrolijke kinderen betreft. Mijn “gewone” leven in een welvarend land als Nederland gaat ook weer door maar ik ben nog niet 100% geland, dit heeft nog wat tijd nodig merk ik. Toch zal ik zo goed mogelijk proberen om onze laatste 24 uur in Kenia te beschrijven en het dubbele gevoel in woorden te vangen.
Afscheid nemen van Bombolulu
Het allerlaatste ontbijt in Bombolulu was een feit. Wat hebben we hier ook een goede tijd gehad zeg. Peter en alle andere mensen die voor ons gezorgd hebben daar verdienen onze complimenten. Twee weken lang hebben ze een veilige omgeving voor ons gecreëerd dat voelde als thuis. Zelf heb ik erg genoten van alle gesprekken in de mannenkamer. Zo heb ik Bart, Daan, Martijn en Thomas op een nieuwe manier leren kennen. Ook de spelletjes aan de eettafel of de gesprekken met Johnny van Bombolulu op een stoeprandje zijn momenten die ik niet snel zal vergeten.
Na het ontbijt was er een kort dansoptreden met livemuziek. Uiteraard werden wij ook op het podium gehaald om onze heupen los te krijgen. Erg mooi dat Bombolulu ons op deze manier uitzwaait. Nadat we de performers uitgebreid bedankt hadden en afscheid namen van de mensen van de keuken was het tijd om al onze kamers leeg te halen. Alle koffers werden ingeladen in een pick-up truck en drie busjes. Toen iedereen zover was, vertrokken we rond 10:00 definitief naar de kliniek.
Thank you Bombolulu!
Opening van het zwembad
De kliniek was erg mooi aangekleed voor deze bijzondere dag. Ook bestuursleden van APDK waren helemaal hiernaartoe gereisd om het zwembad officieel te openen. We konden nog even een praatje maken met bekende én nieuwe gezichten voordat de ceremonie begon. De ceremonie zelf was erg uitgebreid en iedereen kreeg het woord. Nadat alles wel gezegd was en Bart namens de groep de bal, met onze namen erop, overdroeg aan APDK was het tijd om het lintje door te knippen. De eer was aan onze jarige job Thomas om dit te doen. Daarna werd de plaquette onthuld met de naam van het zwembad: Therapeutic Splash. Uiteraard mocht Thomas ook de eerste duik maken! Volgens Keniaanse traditie is het namelijk gebruikelijk om met je verjaardag nat te worden gemaakt. Daarnaast had deze eerste duik ook voor de groep een symbolische waarde, want na anderhalf jaar sparen hebben we een mooi eindproduct afgeleverd. Samen maakten we een sprong in het diepe, en dat heeft een mooi resultaat opgeleverd.
Na Thomas’ duik was er een einde gekomen aan het ceremoniële deel van de dag. Een cameraploeg van Keniaanse media interviewde nog de vertegenwoordigers van APDK en KASH terwijl de rest van de groep bomen ging planten in de moestuin van kliniek. Op deze manier laten we ook een mooie levensvorm achter in Kenia. Daarna was het tijd voor de eerste kinderen om het zwembad te betreden. Een deel van de groep nam natuurlijk ook uitgebreid de tijd om een verfrissende duik te nemen. Vervolgens zorgde APDK er wederom voor dat de groep uitgebreid kon lunchen.
Na deze lunch waren de laatste uren op de kliniek al aangebroken. Natte kleding werd uitgehangen om te drogen en er werd heel veel gespeeld met de kinderen. Bizar om te beseffen dat dit alweer de laatste dag is op de kliniek. Ook bij de kinderen kon je zien dat niet iedereen doorhad dat we ze morgen niet meer gingen bezoeken. Hartverscheurend om ze achter te moeten laten, maar we mogen trots zijn dat wij samen mooie herinneringen hebben kunnen maken. We hebben met eigen ogen gezin hoe vrolijk en mooi alle kleine patiënten in het leven staan en hoe ze, dankzij APDK, kansen krijgen. Daar kunnen we in Nederland een hoop van leren denk ik. Andersom hebben wij ook een diepe indruk achtergelaten op de kinderen, voor beide partijen is het een onvergetelijke ervaring geweest.
Foto's van de fotograaf
De uren vlogen voorbij en rond 19:00 kregen we nog één laatste maaltijd van APDK voordat we definitief gingen vertrekken. Vervolgens bouwden we in een van de slaapzalen nog een laatste feestje met de kinderen. Er werd gehuild maar vooral ook veel gelachen, tot de laatste minuut hing er een positieve sfeer. Om 20:30 vertrok het laatste busje met deelnemers naar het vliegveld en voor 21:00 stond de complete groep met koffers in de vertrekhal. Het afgeven van de ruimbagage en de security leverde geen problemen op en om 22:35 stegen we op vanaf Mombasa.
Wordt vervolgd…
Groetjes namens het hele team,
Allard
Website beheerder
Reactie plaatsen
Reacties
In een woord ‘geweldig’ wat jullie gedaan hebben. Prachtige foto’s en dito verslagen. Wij hebben mee genoten. Dankjewel Allard voor deze mooie uitgebreide verslagen. 👍🏼
wat heb ik genoten van de verhalen en foto's de afgelopen weken. Blij dat mijn kleindochter Tessa deel mocht uitmaken van dit mooie project. Trots op jullie allemaal