Kenia 2022

Het voelt gek om te zeggen, maar dit is alweer de allerlaatste reis update. Twee weken lang heb ik met plezier alles beschreven wat we meemaakten en bijbehorende foto’s uitgekozen. Ik heb gemerkt hoe therapeutisch het kon zijn om dingen op papier te zetten en via de site met jullie te delen. De leuke reacties gaven me ook de motivatie om door te gaan. Daarom wil ik iedereen die dit leest nogmaals bedanken voor alle steun, er werd op een afstand goed meegeleefd en dat deed ons goed.

Met een beetje vertraging komen de laatste twee updates (woensdag 31 augustus & donderdag 1 september) nu op de site. Dit had verschillende redenen, zo vertrokken we woensdagavond al richting Nederland en zaten we heel de donderdag nog steeds in deze reismodus. Ik had nog even afgewacht tot een fotograaf zijn foto’s aanleverde van de opening van het zwembad. Ik kan al verklappen dat dit hele mooie foto’s zijn geworden. Ook heb ik simpelweg onderschat hoe snel je weer in het Nederlandse “normale” ritme komt. Ik heb even de tijd gehad om de reis allemaal te verwerken en ik merk nog steeds dat het veel met me doet. Het gevoel van trots en dankbaarheid overheerst. Trots wat we allemaal hebben gedaan, niet alleen in Kenia zelf, maar ook de hele periode ervoor. En dankbaar dat ik deze ervaring heb mogen delen met 15 geweldige deelnemers en de mensen in Kenia. Ook voel ik een bepaalde leegte nu wij zo’n mooi land als Kenia weer achterlaten. We hebben de vruchten mogen plukken van de anderhalf jaar die we in het project hebben gestoken en dat stopt nu een beetje abrupt. Afscheid nemen blijft een van de moeilijkste dingen die er zijn, vooral wanneer het heel veel vrolijke kinderen betreft. Mijn “gewone” leven in een welvarend land als Nederland gaat ook weer door maar ik ben nog niet 100% geland, dit heeft nog wat tijd nodig merk ik. Toch zal ik zo goed mogelijk proberen om onze laatste 24 uur in Kenia te beschrijven en het dubbele gevoel in woorden te vangen.

Het is eindelijk zover: we gaan met de kinderen naar het strand! Iets waar wij al lange tijd erg naar uit hebben gekeken. Na het gebruikelijke ontbijt was het wachten op de bus met kinderen die ons zouden oppikken bij Bombolulu. Dit duurde iets langer dan gepland, maar de dag was ook ruim ingepland gelukkig. Rond het middaguur kwamen we aan op het strand. 

Vandaag was het weer back to business. Het mooie weekend hebben we achter ons gelaten en het werk wordt weer hervat op de kliniek. Dat betekende ook dat we het oude ritme weer moesten oppikken: ontbijt om 7:45 en 9:00 vertrekken. Wat wel even anders was dan voorheen, waren de gouverneurs verkiezingen in Mombasa. Er moest vandaag namelijk gestemd worden. Door deze gewijzigde situatie hadden we een extra busje geregeld zodat we allemaal rechtstreeks naar de kliniek konden. Het oorspronkelijke plan om een deel van de groep met matatu's en tuk tuks te laten reizen verviel hiermee. Uiteindelijk was het heel rustig op straat en was er weinig te merken van de verkiezingen.

Onze allerlaatste safari dag alweer. Een groot deel van de groep was vanmorgen al vroeg uit de veren. Iedereen mocht namelijk kiezen of ze al om 6:30 mee wilden met de eerste game drive. De andere optie was langer uitslapen en 8:30 aansluiten bij het gezamenlijke ontbijt. De meerderheid koos er dus voor om 6:30 mee te gaan voor de eerste ronde. Om 6:00 zaten een aantal al thee te drinken bij de bar met zonsopkomst, dit leverde prachtige plaatjes op. Daarna begon om 6:30 de eerste game drive.

Het ontbijt bij Sentrim Tsavo werd om 6:00 geopend. De avond ervoor kozen we ervoor om 6:30 al te gaan vertrekken, dus we waren er al vroeg bij. Nadat we uitgecheckt waren konden we gelijk aan onze eerste game drive van de dag beginnen. We zagen deze keer wat minder dan gisteren maar dat was geen enkel probleem. Uiteindelijk werd het tijd om Tsavo East National Park te verlaten en koers te zetten richting Tsavo West. Onderweg stopten we even bij een winkeltje om snacks in te slaan.

Vanmorgen werden we om 6:45 door drie busjes opgehaald bij Bombolulu. Het safari weekend is officieel van start gegaan! Het eerste park dat we gaan bezoeken heet Tsavo East. Na een paar uur gereden te hebben gingen we om 10:30 door de poort van het park. Al snel waren de eerste olifanten al te zien! Daarna volgde er nog veel meer dieren.

We zijn nu al een week in Kenia. Wat gaat de tijd toch snel! In de eerste week hebben we een dagritme gehanteerd wat voor ons erg goed werkt. Het ontbijt begint iedere keer om 7:45, en het vertrek vanaf Bombolulu is om 9:00. Ook vandaag weken we niet van dit ritme af. Nienke was al weer aardig goed opgeknapt, maar bleef toch nog een dagje "thuis". Vanaf morgen gaan we een weekend op Safari, dus daarom is het belangrijk dat iedereen goed uitgerust meegaat. Lieve bleef deze keer achter met Nienke.

Net zoals alle eerdere dagen, zaten we om 7:45 aan het ontbijt bij Bombolulu. De pannenkoeken waren erg lekker en waren er zo doorheen. Jammer genoeg was Nienke nog niet fit genoeg om mee te gaan en bleef met Aline achter. Dit betekende dat we wederom met 14 man zijn en dat past precies in een grote matatu. We hadden de dag ervoor opnieuw afgesproken met de matatu jongens dat ze ons met hun busje mochten oppikken bij Bombolulu om 9:00. Ze konden hun geluk niet op, want ze maken nu een paar dagen op rij flinke financiële klappers. Dit is uiteraard erg goed voor de zaken. 

Vanmorgen stonden Jinke en Aline al om 5:00 klaar in de keuken om mahambri's te maken voor het ontbijt. Helaas mochten ze vooral kijken hoe het gemaakt werd en konden ze zelf niet veel doen. Dit was helaas ook de eerste dag dat we te maken kregen met een serieuze ziekenboeg. Nienke was echt niet fit en kon niet mee naar de kliniek. Gelukkig was haar Malaria test negatief en dat gaf de groep een hoop rust. Aline bleef samen met haar achter bij Bombolulu.

Na een goed weekend is het weer tijd om mee te helpen bij APDK. De ene helft van de groep ging met een geregeld busje naar de kliniek, de andere helft ging met het Keniaanse "OV" (matatu's). Vanaf 10:00 uur gingen we serieus aan de slag. Alle medische spullen die we in onze koffers mee hadden genomen uit Nederland, moesten gesorteerd en geteld worden. Een paar mensen namen deze taak op zich. Het waren ontzettend veel spullen waardoor het een langdurig en frustrerend werkje was om alles overzichtelijk te houden.

We hebben deze dag vooral veel ontspannen en uitgerust, dus het verslag van vandaag is wat aan de korte kant.